Suçlusun çocuk;
Yalnızlığa gömülmeyi hak ettin sen
Hesaplaşma anından kaçan hep sendin
Kendini yapay bir dünyaya hapseden
İdealleri yücelten, mutluluğu küçülten…

Yerin dibine gir çocuk;
O’nu da yalnızlığa gömdün
Azabını O’na da bulaştırdın
Gerçekten kaçıp yalanlar söyleyerek…

Ağlama çocuk;
Hepsini istedin sen
Ruhunu da bedenin peşi sıra sürükledin
Bilinçsizliğe
Kaçmak çözüm değildi
Ama yüreksizdin sen, korkaktın…

Hayır itiraz etme,
O yanı başında ağlarken
Sen yine sen değildin
Kalbini ortaya koymadın
Koyamadın
Ama şimdi,
O lanet olası beynin
Bir çöplükten farksız…

Kes artık çocuk;

Aşağılıksın;
Kalbini beynine,
Aşkını ıstıraba teslim ettiğin için…

Korkaksın;
Savaşmaktan kaçtığın,
Onu yalnız bıraktığın için…

Ölüsün;
Sadece kalbini değil,
Beynini de geride bıraktığın için.