Her seferinde uyanıyorum sahildeki bank köşelerinde
Her uyanışımda burada ne işim var diyorum
Sonra o hüzünlü duygulara merhaba dercesine kabul ediyorum
Bir bakmışım her tarafta sen varsın
Vapurdaki yolcu
Kaldırımdaki yaya
Yanımdan geçen biri
Kendimi bir boşluk kaplıyor ve o boşlukta
kendimi aramaya çalışıyorum
Sonra çölde su misali seni arıyorum
Ne gözlerim seni görmekten bıkıyor
Ne ayaklarım yürümekten bıkıyor
Ne de kalbim seni bilmeden ediyor
Belki gözyaşlarım senin sokaklarına damlamıştır
Belki de ayak izlerimi görürsün sokaklarından
Belki o zaman aklına gelirim ya da
Akşam yalnız yastığa başını koyduğunda
Belki de boşverirsin dalarsın rüyalara
Umursamazsın
Bense senin beni düşündüğünü hayal ederek kaldırımlarda
Bazende banklarda yatıyorum
Soğuk oluyor doğru ama sensizliğin soğukluğu kadar
Etki etmiyor
Beni soğukluk yürümek degil�.
BENİ SENİN YOKLUОUN ÖLDÜRÜR