Gecenin
Sessiz soluğu
Vurur
Hesapsızca
Boşluğuna

Ortaktır
Yalnızığına
Ve
Gözyaşlarına

Soğuktur
Üşütür
Hesapsızca

Sinsidir
Girer
Habersizce
Boşluğuna

Acıtır gönlünü
Aldığın
Her nefeste
Ve dem de

Yakar yüreğini
Çektiğin
Her bir ah da

Başlı başına
Yalnızlığındır
Bitmeyen
Tükenmeyen
Gecelerde

Bir ağlamadır
Ürkekçe
Ve sessizce

Bir isyandır
Hayallerin
Son buluşuna

Bir tattır
Bakışların
Derinliğinde kaybolan

Hazdır
Nefesle
İçine dolan

Bir talandır
Yüreğinde başlayıp
Gözyaşlarında
Son bulan

Bir özlem
Bir hasrettir
Her dem
Canını acıtan

Manisa – 2005