Karışan bir çığlıktı
Kurşun seslerine…
Yaprağın dalından düşüşü gibi
Ağır ağır…
Rüzgarda salına salına…

Belki bir gerilla
Mavzerle, düşman hattında…
Belki bir bebek
Çaresiz, ölümün koynunda…

Nasıl olursa olsun
Yiten;
Işıyan pırıltısydı yalnız gözlerin,
Terkedilmiş insanlığın ardında…

–İnsanlığın gözleri yok!!!
Silahını kendisine doğrultmuş
Habersizce bekliyor…
Ve, tetiği her savaşta
Bir kez daha çekiyor…

Yine de
Çığlık hep aynı çığlık
Kurşun hep aynı kurşun
Ve ÖLÜM…

Hep aynı ÖLÜM!!!

Bartın – Mayıs 2002