ޞiirlere musallat, ‘Garip’ bir hastalık var.
Dinleyen olur berbat, okuyan sara tutar.

Korsan Hikmet’ler daldı, çaldılar mücevheri.
Kuru iskelet kaldı, şiirimizden geri.

Nazım Hikmet kuyruğu, Birinci Yeni şiir,
Moskova’dan buyruğu, piri Orhan Veli’dir.

İkinci Yeni kaos, ya da cinnet şiiri,
‘Garip’ üstüne bir sos, sanki kürar zehiri.

Ece hülyâya daldı, Sezai de Roza’ya,
Galiba mahsur kaldı, Ay’da Cemal Süreyya.

Bunun kimi hayâli, kimi ma’nâyı attı.
Bitti nazmın mecâli, şâirleri yan yattı.

Ölçü gerekmez diye, lâf yığdılar bir sürü.
ޞiir adlı vâdiye, estirdiler terörü.

Ne ise ki biz geldik, şiiri toplamaya.
Üçüncü Yeni dedik, girdik hemen sıraya.

Gözümüz yok kolayda, ölçü işi azimdir.
ޞiir denen sarayda, aruz-hece bizimdir!

Har vurup savursa da, hayırsız evlatları,
Bilmeliyiz bir sevda, edebî sanatları.

Ölçülü yazmak için, aldırmadan yaşına,
ޞâirler hemen geçin, klavyenin başına!

Bunalımda insanlık, dâvet ediyor seni,
ޞiirine sâhip çık; haydi Üçüncü Yeni!

31.01.2007