Bu hayat adil olmaz asla,
Bir yanından kemirir durmadan.
Geri dönüp bakınca da,
Kırar, döker, parçalar yorulmadan!

Bir umut beklersin gözlerin ufukta,
Bir merhem beklersin derin yarana,
Bir sıcak gülüş beklersin dönüp anılara,
Ama dayanamazsın, yorulursun koşmadan!

Anılardan akar gelir acı bir anı,
Bu anıya sahip yüz kimin; hadi tanı,
Bak, hangi hayaller sarmış rüyalarını;
O rüyaları anlayamazsın anıları bulmadan!

ޞimdi sence her şey anlamsızdır,
Hayat koca boşluktan ibaret bir karanlıktır,
Verilen sözler ise hepten yalandır,
Yüzün hiç gülmeden göçüp gidersin şu hayattan.

İstanbul – 07.09.2007