Hayata Dokundukça Erimek | Şiir Deryası

Hayata Dokundukça Erimek

gümüşi yalnızlıklarımı
acının saf altınında nadasa bıraktım…

kabına sığmayan korkuyu
düşüncemin en ıssız köşelerinde kelepçeledim.
elimdeki kesik sızladı…
KAÇ…
uzaklaşırken zamanın gözlerinde
kendine yaklaşırsın
buzdan heykel gibi
hayata dokundukça erirsin…

15.10.2007

İzlenme: 34 Görüntüleme
Puan:

(No Ratings Yet)

Ekleyen: admin

admin

Yazdır

Şiiri Hediye Et

Hata Bildir

Yorumlar

Yorum Yaz

Sitede yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine aittir. Şiir deryası sadece bu şiirleri size toplu halde ulaştırmaktan memnuniyet duyar. İsteyen şairler şiirlerini ve isimlerini sildirme hakkına her zaman sahiptirler.