A.Gül’üme

Senin şu stresin, öldürdü beni!
Ne olur, bu kadar dalma be A.gül!
Biz daha hayata başladık yeni!
O kadar karamsar olma be A.gül!

Her şey, “Ol” deyince oluvermez ki,
İnsan zorlanınca, ölüvermez ki,
Kısmet, kolay kolay gelivermez ki,
Yazıktır, ömründen çalma be A.gül!

Ne mutlu, çok candan bir sevenin var,
Seni kısıtlayan, “Dur!” diyenin var,
“Ne olur, elini ver!” diyenin var,
Çok hoşsun, boş yere solma be A.gül!

Pes etme, yarına umutla tanı!
Bize emanettir, incitme canı!
Yaşadığın her an, tatlı bir anı,
Her şeyde, bir kusur bulma be A.gül!

Hayata bağlayan sen oldun, beni!
Tutuldum iyice, yâr bildim seni!
İnan, bir tanesin, zor buldum seni!
Bir ömür tut beni, salma be A.gül!

Ne güzel yaratmış, şükret Allah’a!
Senin gibi bir kız, gelmez bir daha!
İnsan hayatına, biçilmez baha!
Geçmişe çakılıp kalma be A.gül!

Arif der, seninle, hayat ne güzel!
Kimseyle paylaşmam, sen bana özel!
Varsın, kıskananlar okusun gazel!
Benden başkasının olma be A.gül!

Anamur – 27.03.2006