Hayat şiire benzemiyor.
Sevdayı anlatırdı şiirler
Durgun bakan gözlerden sevdayı okurdum
Ağlayan gözlerden şiirleri dokurdum.
Hayat şiire benzemiyor.
Sevdiğini görünce yüzü kızaran
Ve başı önünde giden kızları bilirdim.
Sevda şarkılarını dinlemeyip söyleyen,
Satırlara birşeyler karalayan
Deli oğlanları bilirdim.
Yüce dağlara çöken duman gibi,
Sitem’i şiirlerde bulurdum.
Hayat şiire benzemiyor.
Aynanın karşısında kendi kendine,
Zaynep’iyle konuşmak için beyitler hazırlayan,
Ve seviyorum sözünü kekeleyerek söyleyen,
Mecnunları tanırdım.
Hayat şiire benzemiyor.
Sevdiğini camlardan gözetleyen,
Gelmediği zaman telaşa kapılan,
Ve geldiği zaman ondan hesap soran,
Bacılarımı tanırdım.
Ne sosyete aşıkları önemliydi onlar için,
Ne de televizyondaki magazin programları.
Onlar için en önemli şey,
Sevdiğinin yüzünün gülmesiydi.
Sevdiğinin eve sarhoş gelmemesiydi.
Hayat şiire benzemiyor.
Öyle sevdalar bilirim,
Yüreğinde kaynamış sıcak tarhanayı,
Güleryüzle içmekti.
Balkona geçip sıcak çaylarını içerken,
ޞiirlerle yıldızları seyretmekti.
Bir dilek tutup ve
Elele tutuşup yıldızın kaymasını beklemekti.
Ne tarih oldu o sevdalar,
Ne de yaşanıyor.
Hepsi şiirlerde kaldı ama,
Hayat şiire benzemiyor.
Hayat şiire benzemiyor.

21.01.2002 21:35