Feryâd ile doğar insan,
Önce âh u zârı iner.
Bastığı her basamakta,
Yoluna kaderi iner.
Didinir, varır zirveye,
Bir gün olur, geri iner.
Her zevkinin arkasından,
Fânîlik kederi iner.
Kimi bir ok gibi düzgün,
Kimi boynu eğri iner.
Ne acayip güzergâhtır,
Zengini, fakiri iner.
Bu hayatın merdiveni,
Hep ölüme doğru iner.

Karaman – 2001