Canparesi’ne

Çok beklemiştim doğumunu
Çok istemiştim oysa
Bir gün saat öğlene vurmuş
Gölgem beni unutmuş bir haldeyken
Bir göz geldi gözlerimin önüne
Dedi ki bana bir hayalin oldu
O güne değin yazdığım şiirleri okudum gözlerinde
Sendin o, yıllarca içimde büyüttüğüm bir hayaldin
Aslında sen vardın ama ben hayali göremedim
Mutluluğu beklemiyordu hayalim biliyordu ki
Sonra tebessüm bile edemeyebilir.
Senden tek farkı buydu aslında
O öyle çok mutluydu. Ben de böyle
Ne gerek vardı hayalleri renklendirmeye
Rüzgar değmemiş başakken uçsuz bucaksız bir tarlada
Fırtınalar denizinde dümeni kırık bir tekneye döndüm
Artık hiçbir mavi çekemiyor beni toprağa
Kim bilir hangi mor sevdada kayboldum
Neye vuruldum
Neye vurgundum
Yoruldum
Gerçeği bir ömür boyu sevdim
Oysa aslında ben hayale vurgundum…

İzmit – 13.06.2006