Duygu’ya

Gün geri alınca benden emanet ışıklarını
Derinden bir sancı sarar
Bu dumanlı başımı…
Gözüm görmez, gücüm yetmez olur
Sürekli bir ses yankılar bulur
ޞu yorgun gönlüm mü? Hiç sorma gitsin
DUYGU’landıkça durulur, duruldukça savrulur…

Zindana kapatılmış bir mahkûm gibi şimdi
Tamamen bitâbım, gücüm kalmadı
Ekmeğimi, suyumu aldılar elimden ne çare
Ama neyleyim ki onları
Neyleyim verseler bağları, ırmakları…
Seni de aldılar ya elimden
Kopardılar ya benden
Ama inan korkmuyorum
İçimde yeni bir sen sürgün veriyor zaten
Eskisinden daha güçlü, daha büyük
Ve daha benim bir sen…
Hiç değmemiş olsam da, saçları, seninki gibi
Hani imrendiren cinsten ipeği
Ve o gözleri…
Ah o gözleri, senin gözlerin kadar
Hasret dolu, sevda dolu
Senin gözlerin gibi
İmkânsız hayallerin beşiği…

Artık gelmesen de olur yanıma
Zaten gelemezsin ki seni yanımda umsam da
Neyse ne artık, zaman geçti zamanı
Bu içimdeki artık sadece bir hayal kalabalığı
Senin… Hayallerinin kalabalığı…

Çankırı – 05.06.2005