Ey haddini aşmış insanlık duyuyor musun?
Tepelerin, evlerin ardından ateş kokusu geliyor
Toprak kir kokuyor, şarkılarınız kin
Gülen çehreleriniz gülleri kuruttuğu gün
Savaşın efendileri demir maskenin ardında
Karanlık gözleriyle kurşun eritirken
Barışın anneleri ölümlere ağlayın
Gümüş kâse içinde gözyaşınız
Kan kokan memleketlere yağsın
Bir damla yağmuru tutan melek
Kanatlarında taşısın yaralı güvercini

Ey haddini aşmış insanlık duyuyor musun?
Tepelerin evlerin ardından ateş kokusu geliyor
Toprak kir kokuyor şarkılarınız kin
Hatırlamazsınız lakin,
Babanız merhametle indi dünyaya
Tanrı yeryüzünü size hazırladı
Neden, bu kadar hevesliyken yaşamaya
Unutmak…

Ey savaşın insanları!
Duvar dibine düşmüş şu masuma
Kinle yıkadığınız bir mermi vurdu
Kaskatı kalplerinize uğramayan bir çığlık
Bir gözyaşı ve bir bakış rüzgarların sırtında
Bir annenin kalbini vurdu

Ey talihsiz insanlık duyuyor musun?
Yaldızlı kâsede barışın anneleri
Duaları verdiler gökyüzüne
Bu gece artık elleriniz insin
Son kuşağın kurtuluş perisi gelmeyecek
Bu geceden sonra sabah beklemeyin
Hissiz dünyanızda güllere yer yok biliyorum
Sizin için son umut son kan bitti
Eyvah kurtuluşunuz hicranla bitti
Kapatın artık gözlerinizi
Bu gece beraber ağlayalım
Talihsizliğiniz ne de ağır
Hava kan kokuyor…

Bilkent – 15.05.2007