Yerden, tavana yükseldi ışık
ޞimdiki zamanı yaşıyorken gözlerim
Beyaz bir afiş asarcasına
Üzerine aşk yazarcasına
İrkildim…

Parmağıma düştü, kızgın mumun damlası
Kor kor
Alev alev
Damarlarımda sen vardın
Kavruldum…

Pencereme dayandı hasretin
Gecenin kör bir yarısı
Mum son demlerini verirken, ömrünün
Ve seni sayıklıyorken yüreğim
Bedenim yerinden oynadı
Savruldum…

Titreyen ellerimi ovuşturdum biraz
Senin bedenini düşünürcesine
Boynundan koklayıp öpercesine
Seni özleyip beklercesine
Acıyı sıkıp avuçlarımda
Duruldum…

Mum güldü halime
Vazgeçti sevda düşlerinin ışığından
Sen, ben ve karanlık
Hazin, kasvet ve pişmanlık
Kalıverdik öylece
Geniş zamanın tüm gerçekliğiyle…

Dinle; sevdaların diri sözcüsü
Karanlığımda gelen aydınlık
Kayıbım, isyanım, pişmanlığım
Dinle..

Büyüyü yine bozamadım
Hatırlanan sevgiliyi
Özlenen yapamadım
Seni yine yazamadım
Küsme…

Ankara – 28.12.2005