zaman dediğin bir fırtına gibi,
esip geçiyor önümüzden haticem.
korkuyorum alırsa birimizi,
gözyaşı değil isyanlar da susmaz haticem.

bırak şu hasretimi sana sarılayım,
iste ömrümce ayaklarına kapanayım,
kul olmamı iste sana tapayım,
yeter ki ziyankar olma haticem.

güleç yüzünden eser bırakmadın,
senin için ağlarken hiç anlamadın,
başkasını sevebileceğimi mi sandın,
son nefesim sensin haticem.

belki bana sarılır diyerek gelirken,
gülmeyen yüzünle moralim bozulurken,
naz mı, çile mi derdini bilemezken,
ben de kahroluyorum haticem.

bazen selma diyerek seslenirsem,
sanma ki başkası var hayatımda,
sen ki benim hayatım, sen ki bir tanem,
dünyadaki hazinemsin haticem.

kartal gibi olan yaşantım şimdi,
öksüz bir kuşa döndü sanki,
çilekeş oldumsa sebebi belli,
bitmeyen çilemsin haticem.

ama olsun, kahretsen de kızamam,
seni seviyorum öldürsen de ayrılamam,
sen istemedikten sonra canıma kıyamam,
zehir olsan da içerim haticem.

içerim çünkü sarhoş ediyorsun,
sanki şarapsın kendini aratıyorsun,
senden bıkamam hoşuma gidiyorsun,
ilk göz ağrım sensin haticem.

rafet’e verdiğin bu ağır hasretin,
gelir birgün sabır da cinayetin,
bilmiyorum yoksa cesaretin,
kapa gözlerini aç kollarını haticem.