Senelerden beri sevda yolunda,
Zehiri tattım da bala hasretim.
Her tuttuğum dalım kaldı elimde,
Yerinden kopmayan dala hasretim.

Ümitsiz bir aşka gönlümü verdim,
Ne gündüzüm oldu ne sabah gördüm,
Karanlık içinde çırpınıp durdum,
Yeşilden vazgeçtim ala hasretim.

Ne mevsim değişti ne bahar oldu,
Bu gönül ne umdu neleri buldu,
Ümit çiçeklerim açmadan soldu,
Hazanda solmayan güle hasretim.

Ağladım, ağladım hep çıktı boşa,
Acıdım gözümden damlayan yaşa,
İçine düştüğüm bunca telaşa,
Tutup çıkaracak ele hasretim.

Gittim, gittim döndüm hep aynı yere,
Tekrar ettim bunu belki bin kere,
Son bulsun Allah’ım gayrı bu süre,
Kurtuluşa çıkan yola hasretim.