Hatırlayamıyorum ilk tanışmamızı,
Ama ilk sözcüklerinin onda dokuzu sevgi doluydu, hiç unutmam.
Mimiklerin yeterliydi; sendeki sevgiyi anlatmaya,
İnsanların yüreklerine ne zaman girdin,
Ne zaman açtın o nasır tutmuş kapıları, hiç anlayamadım.
Yalnızlığında ses buldu niceleri; sevmeyi öğrendiler.
En son hangi kitabı okuduğunu sorsalar bana,
“Az önce mi? ޞimdi mi?” diyerek
Sendeki bilgi susuzluğunu anlatmak isterdim insanlara.
Tanıştırmak isterdim; her insana sendeki seni,

Sen; her insanın,
gölgesinde bir ömür geçirmek isteyecek kadar, ulu bir ağaçsın.

23.06.2001