vuslat meçhul dört mevsim kaybolurum güllerde
bir med-cezir zamansız sularımı tozutur
fırtınadan perişan şu gönül meltemlerim
üşüyünce ellerime aldım senin resmini
kartal idim ben amma keklikten pençe yerim

zaman ılgar, oynaşır durur öte yanda
ak ışıklar süzerim selvi selvi güneşten
yapış yapış adımlar eriyorken yollarda
can dökümü cemremi yine seyran ederim