Günlerden bir gün balıkçı
Carmen’i çeviriyormuş Türkçeye:

Tütün işlemeye giden
Esmer İspanyol kızlarının
Saçlarına mimozalar taktıklarını
Okuyup çevirince Türkçeye
Gülücüklerle karşılamış…
Gözlerinin önüne bir arada yaşadığı
Bodrumlu esmer güzeli kızlar gelmiş.
Neden takmasın saçlarına mimozaları
Benim Bodrumlu esmer güzeli kızlarım,
Diye düşünmüş;
Hey gidi koca Balıkçı hey!

Kafaya koymuş bir kez
Tohumlarını getirtmiş mimozaların
Paris’ten.

Ve sonra büyük bir heyecanla
Avuçlarında tohumları
Ayakları yerde, yüreciği göklerde
Dolanır Bodrum’un sokaklarında;
Mimoza tohumlarını sokuşturur
Kara toprağın tam bağrına.

Gözü gibi bakar onlara…
Ve zaman, kendi yasalarınca sürer gider.

Bir gün balıkçı penceresinden sokağa bakar
Davul, zurna sesleri yüreğini hoplatır
Sevgiyle, gülücüklerle…
Gelin alayı yaklaştığında
Çılgına döner balıkçı keyiften.
Bodrumlu esmer güzeller
Mimozalar takmışlar saçlarına.

Balıkçı bütün yüreğiyle bağırır:
Onlar için yetiştirdim mimozaları,
Onlar için!

İşte balıkçının mutluluğu;
Dünyalar kadar.

İzmir – 1973