Halâ aynı mekânlardayım sensiz
Bekliyorum bir gün çıkagelirsin diye
Kendimi atarım istemeden gittiğimiz yerlere
Olur ya belki sana rastlarım diye
Lâkin ne sen varsın oralarda ne de senden bir esinti
Ne ismin duyulur sensiz, ne de birileri konuşur seni
Herkes anlaşmış herkes bir olmuşçasına
Adın bile geçmez olmuş yapılan sohbetlerde
Sanki sen ölmüşsün de unutulmuş gibisin ne acı
Senin olmadığın mekânlarda sensiz olmak
Seni sanki senin yerine de yaşamak düşünmeden
Senin için nefes almak iki kere solumak havayı
Ne acı varlığında yaşamak yokluğunu
Ve beklemek her köşede belki gelir diye seni
Her şey bir yana halâ içimde yaşarsın
Hüznümde aradığım yüreğimde ağladığımsın
Tebessümlerimde gizlediğim halâ beklediğim
Ömrümce bekleyeceğim biricik aşkımsın

Zonguldak – 09.03.2006