Bir otamana gereksimim var;
tinimde bir yangılanma geziniyor…
Bu umarsızlık boğuyor beni,
bir sineksavar yıdığı gibi…

Süveşmeye adım atamıyorum;
yetersiz buluyorum kendimi çok çok.
Sende bir gerileme görmektense
çark eder, başımı gömerim kuma…

Tanrı’m, ne söylesem bilemiyorum!..
Arzu, içimde, patladı patlayacak…
Koklanmayı bekler körpecik bir gül,
oysa acılanıp ötüyor bülbül…

“Gonce yeter şûlesi pervâneye,
Hak yetüre bülbülü gülzârına…”*

* ޞeyh Gâlip.
– otaman (ota-man): Hekim.
– yangılan : İltihaplanmak.
– yıdık : ET, kötü koku.
– süveş : Flört etmek.

Erzurum – 16.03.2005 23:00