Uyanmışım güzel düşler içinde,
Vakitlerden bir nisan sabahıdır,
İhtimal sevgilim de uyanmıştır.
Ki, onun her günkü intibahıdır,
Mahmur gözleri gülüşler içinde.

ޞimdi aynalarla konuşuyordur,
Saçlarını tarıyordur belki de,
Yanakları hafiften ıslanmıştır.
Her şey hatıralaşırken git gide,
Bahçede güllerle öpüşüyordur.

Durgun denizi seyrediyordur,
Bir zeytin dalının aralığından.
Gözlerinin derinliğinde deniz,
Bir buse göndermiştir dudağından,
Ah sevgilim şimdi nerde diyordur.

Kim bilir belki de Kuyucak’tadır,
Beklemiştir Nazilli sapağında,
Gölgeler basmak üzeredir şehri.
Veyahut henüz daha yatağında,
Belki de sevgilim uyumaktadır.

(Erzurum, 22.04.1983)

Ali Rıza Atasoy