Hayal kırıklıklarıyla çocuk olmaktan vazgeçtik
Kaderimiz aynı yazılmış herhalde abi
Yalnızlık anlımızın borcu
Biz kime kıydık, kimi yaktık be abi?

Sıkıldım ben bu şehirden
Niye geldim, niye yaşıyorum, bir bilsem?
Ayrılık rüzgarı esti derinden
Hyde Park’da niye son buldu, bir bilsem?

Biraktığın hatıralar yanı başımda
Yüreğime attığın o hançer yarası
Hala kanıyor, bir türlü dinmiyor
Sensizlik, beni benden ediyor

Az kalmıştı seninle hayatı çözmeye
Okumak-yazmak güzel şey derdin
İkisini de artık yapıyorum
Bu şiiri de sensiz yazıyorum

Gür bir ağaç gibiydin
Sel gibi ciddi, duygu doluydun
Bir dal gibi titrerdin
Sevgi dolu şeker biriydin
Sen benim Gürsel abimdin

Gürsel abinin anısına.
Bu gece de yalnız kalınca
Aklıma geldin bir anda
Seni unuttum sanma, unutur muyum asla…