Önce uçmak olsun
saç diplerimde kazınan savaş.
Öcü alınmamışsa sarhoşlukların
yenilgi vardır bütün yüreklerde.
Yere vurmasam başımı
usulca akacağım avcundan
Ve bir yağmurluk sel olacağım
Hükümranını kaybetmiş sokaklarda.
Ya çocuk kavgasıdır
gürültüye boğan beni
ya da çiçek solumu.
Ve benden çok gülmüyorsa annem
soracaklarım vardır güneşe
ve şehvetli sadık yarimiz
kara toprağına ölümün.
Soracaklarım vardır elbet.
Kısıp düşlerimi gündüzlerden;
gerçeğe pay bırakmalıyım gözlerimden.
Sonra bir gül vermeliyim sana.
Yapraklarına;
şiir yazabileceğin bir gül.
Artık gölgemi sen sür toprağa.
Susmamışsa saçlarımdaki savaş
hiç yazamayacağım titreyişini elinin.

Yakarmak;
belki kaybolmak sözün korkaklığında
ve kendini bulmak bir dilenci adında.
Kemik kalıntılarını gölgesi
koyulaşıyorken gölgemde
köprüye vurmamışsan yolunu
kaç kez daha söyleyeceğim
seller tanımaz ırmakları,
sular en çok karıncaları boğar
aşk dövünür bütün çağlayanlarda.
Sıra gelmez bana sevdiceğim,
sıra gelmez
ölüm böyle seviyorken bizi. . .