güneş benim gökteki sevgilimdi
bana ayrı gülümserdi aleme ayrı
bir siyah ufka bakar her sabah doğuşunu
apayrı duygularla beklerdim ta geceden
iki yana açılan kollarıma atılıp
yüreğimi ısıtırdı

her bahar deminde o bütünüyle benimdi
birlikte tüketirdik bir bir tüm bulutları
şimşekte yıldırımda göğün haykırışını
romantik ezgi gibi dinlerdik en inceden
efsunkar bir hülyaya, tüm benliğini salıp
düşümü arttırdı.
…
güneş neden ki uzaklarda şimdi
ne bana bir hayrı var, ne de aleme hayrı
kimse anlayamadı ansızın kaçışını
şair yüreklerinin çektiği işkenceden
neşelenmiş gibi gülmekten katılıp
husumetten çıldırdı.