Yine geldin öyle mi beni ziyarete?
Bu ziyaret ki; en büyük patlamalara eş!
Yine yardın kalbimi, çıkardın bütün hüznü,
Sen gelince ben, efkârla doluyorum güneş…

Neden gelirsin böyle her sabah yanıma?
Bir şey mi demek istersin yoksa bana,
Söylemek isteyip de söyleyemediğin şey nedir?
Diyiver hele öyle durma orada.

Bilirim aslında senin söylemeye uğraştığını,
Uzaklardan bir selam getirirsin bana her sabah,
Ama bu selam kimden gelir onu anlayamam,
Kim düşünür beni her sabah onu bulamam

Eğer boşuna olsaydı bu parlaklığın,
Sen bana her sabah böyle uğramazdın.

Her sabah geldiğine göre yanıma var bir sebebi,
Bu belki de uzaklarda unutulmuş bir kişi.

Benim de inan yanıyor yüreğim gamla,
O anlamayacak biliyorum beni sen anla.

Ne bu çalan kalabalık şarkılar, türküler,
Onlar içimdeki yaraya su dökemezler.

Evet, gitti bir gözleri güzel, saçları kömür edâlı,
Gitti içimden bir parça, gönlümün sultanı.

Ondan beri böyle ağlar gezerim ben,
Ondan beri çare bulamaz yanarım ben.

O sevdiğim nazlı kız bırakıp gitti,
Selam göndermesi senle tuhaf değil mi şimdi?

Ey güneş! Bilmediğim bir şey mi var yoksa?
Ne olur bilmediklerimi daha çok benden saklama.

İçimdeki bu acıyla her gün sürüneceğim,
Belki bir gece bir sokak başında sessizce öleceğim.

Eyüp – 29.08.2007