Ey şehrin en ürkek vakti!
Haykırsam duyar mıydın feryadımı?
Hem anlatsam lacivertin tonlarında
Kucaklar mıydın yalnızlığımı?

Hep ezberden okusam sana methini,
Canlandırsam zihnimdeki sihrini.
Ey vakitlerden sükut altını!
Dilim susmuş olsa da
Dinler miydin gözlerim konuşsa?

İçimin derinliğinde kaybolmuşken
Yıldızlarına uzansam yüceliğinin,
Fazla mesaiye kalsam seninle başbaşa
Demler miydin yürek sızımı sabaha kadar?

Çekip gitsem de sabah olunca
Söz… Yalnız bırakmayacağım seni,
Dert ortağım.

Gün yorulunca buluşmak üzere
Seni bekleyeceğim
Her zamanki yerde…

Gebze – 06.03.2007