Gün geldi zaman aldı seni benden
Gün geldi çığlığım karıştı sessizliğe

Her sensizliğimde ölümü özler oldum
Duygularım karışık;
Duygularım ıslak;
Duygularım çıplak

Bazen düşlerim seni
Yenilirim grift özlemine
İçimde kopar fırtınalar
Zalim bir ur kemirir bedenimi
Meğer ne kadar zormus
Sensiz olmak

Gün gelir;
Artık güller bile ağlamaz olurar bana

Düşünürüm, yanarım
İçli bir feryat atarım dünyaya
Böyle anlamsızca gitmene
Bir başkasını sevmene
Anlam veremem
Ağlarım ardından

Gün geldi;
Bir yitik sevda daha karıştı
Mecnunun; keremin sayfasına

Erzurum – 04.04.2000