Kalleşlik adama, insan olana hiç yakışmaz,
Bir söz rüzgardan, bir söz kükreyen denizden,
Bir de kalbi yaralı abdullahtan,
Dinle yağmur tanecikleri kadar.
Kalleş gördüm hep sırtımdan karnımdan,
Yüreğime paslı kurşunlar sıktılar.
Yaralarım silenmez oldu, sevgiyi ateşlere gömdüm,
Aşkı toz duman erittim, avuçlarımda,
Yalnızlığı, denize çakıl taşları atarak,
Gün batışını seyrederek geçiriyordum,
Ta ki seni bulana kadar aşkım,
Ne olur sen onlardan olma.