yaralı bir şiir süzülür kalemimden
sen kolunda bir ihaneti gezdirirken
bir tutam saçına karışır boğulurum
gözlerinden kaçarken köşe bucak
içimde bir çocuk intihar eder

bir kağıt falında kaybederim umudu
düşlerimi güneşe satarım
ellerin kirlense de her sabah
ben gülüşüne susarım

yaşlarımı yakarım
gözkapaklarıma varamadan
gölgemi kaybederim bir yaz yağmurunun ardından
tam susturacakken yüreğimi
sana çarpar gözlerim vurulurum

sen her sabah
ellerin kirli
kolunda bir ihanet
ben her gece yaralı bir şiir
içimde çocuk cesetleri
Gözlerine vurgun,
Gülüşüne suskun…