elimi karanlığa verdim
ışığın yokluğuydu sadece
ama artık
bir varlıktı…
resmedemiyorum otobüslerdeki yabancılaşmamı.
renk değiştiriyor her şey
koltukların çivileri batıyor kıçıma
elim sıkışıveriyor bir kadının
bacakları arasına
yine de anlatmıyor hiçbiri biliyorum
çekeceğim acıları
yağ ve kan
elim karanlığa uzanınca
rüyalarım
devler ülkesindeki
bir böceğin
anıları gibi kalıyor