Bir et yığını şimdi arşivler,
kokmuş mor kesmiş bir menekşe ellerimde can veren.
Zamanı meçhul ağır bir işkenceden çıkmış yürek,savunmasız.
Alışık değil çürümeye beden…

ve bir türlü konduramadığım kirli bir utanç şimdi teninde,
ne yapsam ne düşünsem de morg’tan ötesi yok…

Herşeyden sonra…
karalanmış yırtık bir kagıt parçası önümde,
masanın ucunda düşmeye mahkum bir kalem
ve kütüphanemde mavi-yeşil bir kitap
sayfa ‘ikiyüz’ doksanbeş
( gözyaşından bir mezar) ..

Anıl Erkmen..