Her sabah birlikte uyandığım bu acı..
Acı yine acımın ilacı.
Ama bu yara kapanmayacak kadar derin.
Sensizlik, öteki yüzüm benim…
Görmediği kimsenin,
Duymadığı, bilmediği
Ayın hep görünen yüzü gibi,
Ben hep ışık saçtım.
O yüzü yalnız sayfalara açtım.
Kaçtım.
Ne kadar kaçsam da o hep arkamda.
Beni güldüren de, ağlatan da
Aynı kişi aslında.
Bazen siyah, bazen beyaz yüzü;
Bazen ilkbaharı, bazen güzü andırıyor.
Belki de beni hep kandırıyor..
Belki de hiç olmadı.
Bugün güneş doğmadı, belki her yer karanlık!
Sahte gülüş, sahte nefes, sahte ışık…
Duygular..karışık..algılar…
Uykular..yanılgılar…
İçimde senden ne var..?
Bir şey,
O bir şeye bağlı her şey…

Üsküdar – 21.06.2006