Sana sonbaharda kır çiçekleri getirecektim
Ve tüm yazlarında kardan adamlar yapacaktım
Sonra burnuna havucu sen takacaktın
Bense gözlerinden ödünç aldığım kömürü takacaktım gözlerine
Gittin oysa…

Tüm uzaklarına yakınları getirecektim hasretle dalga geçercesine
Yalnız bırakacaktım yalnızlıklarını
Çığlar düşürecektim özlemlerine ve seller tüm dertlerine
Sonra maviler tüm gecelerine
Gittin oysa…

Bir deprem gibi habersiz getirecektim sevinçleri
Gülmeleriyse bir gelgit gibi sık sık gözlerine
Tüm grilerine sunacaktım beyazları
Pembesinden, morundan, yeşilinden kurdelalar takacaktım hayallerine
Gittin oysa…

Gözlerin her değdiğinde gökyüzüne geceleri
Yıldızları kaydıracaktım dileklerine
Sonra samanyolunu indirecektim yerlere
Ve her yıldızda gitmemeni dileyecektim
Gittin oysa…

Durduracaktım akrep ve yelkovanı
Sonsuzluğuna işleyecekti tüm saatler
Yetmeyecekti kalan hayatımı da ekleyecektim ömrüne
Ben değil, sen çıkacaktın o soğuk hastane odasından
Öldün oysa…

Bak yine mızıkçılık yaptın, yine oyunun ortasında bırakıp gittin
Hani yoracaktık azraili, hani değme sevdalara taş çıkartacaktık
Ben artık tüm imkansızlarımı ve senden sonra en imkansız bildiğim yaşamayı
Seninle birlikte başucuna gömüyorum
Beklemedin oysa…