Varlığı, gözlerinde havai fişekler ateşlemediğinde
Bedeni yanıbaşında ama ruhu seninkine değmediğinde
Avuçları avuçlarında, terlediğinde
Hiç durma, git!

Sana artık sarılmıyorsa
Habersiz işler çeviriyorsa
Kavga etmekten çekinmiyorsa
Vakit kaybetmeden git!

Caziben artık kıyasa tabi ise
İltifatlar, toplama kampına gönderilmiş ise
Davranışlarına, sorgu hakimi ise
Tez elden git!

Fedakarlık, bir külfet olduğunda
Sevişmeler, görev olduğunda
Planlar, sana açılmadığında
Arkana bakma, git!

O gitmeden, vurgun yemiş dip balıklarına dönmeden git.
Önce sen git ki, kederin kısa olsun.
,”neden” sorusu ona kalsın.

Önce sen git ki, gitmeyi öğren
Bilirsin ki, gidenler hep haklıdır
Ve hayat, bir o kadar acımasızdır!