Senin gidişinle ruhumun derinliklerinde sensizliğe yenilmişim, kaybolup gitmişim…
Ah bir ben seni arayıp, sonra da sebepsizce kaybetmişim…

Artık gidiyorum.
Kaybedecek hiçbir şeyim kalmadığından
arkama bile bakmaya gerek duymadan gidiyorum.
Kim bana ağlamış,
kim gülümsemesini hüzün maskesinde saklamış,
kim içli içli hayıflanmış
hiç umursamadan,
bir adımda kaldırım başında,
bir adımda garaj
ve başka bir dünya…
Kaybedecek hiçbir şeyim yok artık.
Bir sen vardın,
her şeyim ellerim, yüreğim, kalbim,
yansımam, güneşim, aşkım..
Bir sen vardın ve artık
sen de yoksun.

Bu sabah bu şehirden gidiyorum.
Sevdamı alıp yanıma hiçbir şeyim olmadan,
yalnızca sana olan aşkımla,
çırılçıplak gidiyorum.
Doğduğum sabah güneşi gibi nasıl gelmişsem bu dünyaya,
o sabah güneşiyle birlikte sessiz adımlarla
arkama bile bakmadan gidiyorum.
Bir tek seni tutarak avuçlarımda.
Sarmaş dolaş sevdalara hayıflanmıyorum artık
seni bırakmanın hüznü olmadan,
yalnızca bana aitliğini bilerek avuçlarımda küllerinle,
kokladığım sabahın güzel nefesiyle,
açık avludan minik adımlarla gidiyorum.

Vakitsizce sana gelmeyi istemiyorum,
vakitsiz gelişler hüzünlerle biter.
Zamanı gelince sen yanı başımda duracaksın ya
o zaman koşarak geleceğim kollarına.

Hiç ayrılmayacağımızı bilerek,
senin nerede olduğunu düşünmeye gerek olmadığını,
yanımda olduğunun farkındalığında,
sabah güneşinin şarkılar söyleten kuşların sesli ağıtlarında,
yalnızca seninle gidiyorum bilmediğim diyarlara.
Kim bilir aşkım,
tüm duyularda kalan tek sevgiyi bulduğum şu anda,
bir mektup kağıdına yazılmış anlamsız vedamla
elvedanın içinde yakında haykırışıyla
sana kavuşacağım günün hayaliyle veda ediyorum
tüm bu şehrin sakinlerine…

Günü geldiğinde senin yattığın bu katılaşmış toprağın içinde,
bir külün hafif rüzgarda gitmesiyle
tıpkı senin gibi ben de dünyanın çevresine savrulduğumda,
belki ruhlarımız,
belki küllenmiş duyularımızla yine birlikte olacağız…

O zamana kadar hoşçakal bile demiyorum sana.
Biliyorum terk ettiğim yalnızca bu şehir,
sen kalbimdeki anıların gömülerinde ıssız çölün serinliği gibi,
gizli kalmış bir hazine gibi bir seni alıp gidiyorum.
ޞimdi gidiyorum, umutsuzca seni aramaya.
Belki sen olmazsın ama belki benzerin olan bir sen olur şu dünyada.
Kaybetmek kadar kavuşmak da kolay ama
zamansız ölümler birleştirmiyorlar ruhları,
sabırla bekliyorum zamanını.
Seni ve büyük aşkımızı,
elveda bile demiyorum sana bak
eğer bu aşk kutsalsa
ruhlarımız kavuşur yakında..