Kara lekeli bir bez parçası
Bana salladığın o son trende
Gidişim acılar içinde kansız ve gamsız
Sana bakıyorum son kez
Gecenin karanlığında yarasa bakışlarıyla
Gözü kapalı doğmuştuk hayata
ޞimdiyse gözü açık ölüyoruz
Çirkin dünyanın adaletiydi bu
Günahlarımızın cezasıydı beklide
Ne kader, ne de kısmet
Hep yaşadığımız yanlışların hükmüydü
Gidiyorum,
Ve gittiğim yerde sen yoksun
Bu şehir, bu yeşil, bu hava
Hepsi bir yana sen yoksun ya
Ben şimdiden ona yanıyorum
Belkide boşuna üzülüyoruz
Akışına bırakmak gerekir bazı şeyleri
Yok olmak sonra yeniden var olmak
Zamanı geri çevirmek gerekir beklide
Hataları silip keşke dememek
Başka hatalar yapıp onların keşkelerini yaşamak
Gidiyorum işte ne desem boş
Bu eziklik kamburumu daha da çıkarttı
Aslında her şey çok kolay ola bilirdi
Arkamı dönüp bir veda bile etmeden
Çekip gitmek. Senden ve şehirden
Yada vedalaşırken
Kal gitme benim için kal
Seni seviyorum demeni dinleye bilmek
Hepsi bu kadar kolay.

Gemlik / Bursa – 14.01.2005