Kara kışta kar üstünde kapımda
İz eksilir sen gidince sevdiğim
İçimdeki ateşin küle döner
Köz eksilir sen gidince sediğim

Sensiz yaşam bilmem nasıl sürecek
Hayatına bensiz kimler girecek
İçimdeki güzelliği görecek
Göz eksilir sen gidince sevdiğim

Ayrılığın sonu geldikçe keder
Mutluluğa uzanan el terk eder
İlham gider şiirlerden ruh gider
Söz eksilir sen gidince sevdiğim

Artık mahzun açılmıyor penceren
Yeni bir aşk mı var sende yeşeren
Bana gülüşündü ilhamlar veren
Yüz eksilir sen gidince sevdiğim

Gene çaresizlik büktü belimi
Başa musallat ediyor zalımı
Sabır yokuşlara sürer yolumu
Düz eksilir sen gidince sevdiğim

Son durağım olduğunu bilmesen
Vazgeçerdim bu yaşlara gelmesen
Sonbaharı yaşayamam olmasan
Güz eksilir sen gidince sevdiğim

Ahmet Canbaba