Ömrünün kapısı kapanacak Attila İlhan
Alışık olmadığın bir sessizlik basacak seni
Ani bir sis gibi, fazla yoğun
Yüreklerde ağıt dolu bedenler yollayacak seni

İstemesen de gideceksin Attila İlhan
Toprağın yaşken düşünüleceksin
Yeni nesil, geldiği zaman
Kuruyunca toprak sessizlikle sevişeceksin

Gideceksin Attila İlhan gideceksin
Geldiğin yere, ne ettiysen öyle gideceksin
Semaya bakarak, geridekileri yakarak
ޞiirlerini yalnız bırakıp gideceksin

İstanbul – 2006