Gelsen
bi demet ışıltınla
sandıktan çıkmışcasına,
gelsen.

Kaçmadan, bitmeyen yollardan
aynı insanlardan aynı cümlelerden
çıkıp bana gelsen.

İstanbul’da sarsa yüzünü güneş
yaksa gözlerini
unutsan herşeyi, ve tüm geçmişini.

Geceleri; türküsü yaşanmamış sevdaların
ve İzmir’in yağmurlarından gelen
küçük bi su damlası yüzüne
sana beni hatırlatsa.

Uzakları yaksan
camından yıldızlara çıksan
herşeyi savurup rüzgarınla
bana gelsen…

İzmir – 12.03.2007