Gel’sen
Mucizelere yaslayıp sırtımı gelmeni bekliyorum
Yılları aşarak baharları, kışları geçerek gelmeni
Seni bekleyeni vuslata erdirmeni istiyorum
Ve arzuluyorum bu tek kalmışın acılarını dindirmeni

Daha fazla beklememeyi ümit ederek bekliyorum
Her bir parçam can verirken ayrı kolda parçalanıyorum
Sen soluklu içimi çoşturacak bir muştu gözlüyorum
Ezberlediğim sızılarımı hayalinle sarıyorum

Çarelerin çaresizlikle kıvrandığı günlerimi hafızamdan siliyorum
Altı gece yedi gün ağladığım haftalarımı
Otuz gün uğrunda nurlar döktüğüm aylarımı
Yollarına en saf ipekten halılar gibi seriyorum

Kederimi sevince, çöllerimi gülşene, seraplarımı gerçeğe çevirsen
Yani artık bizi üzmeyip hiç değilse aşıklarının hatırı için bu diyarlara
‘gelsen’ diyorum

Gelsen diyorum daha fazla ağlatmadan
gelsen diyorum bu acıya doyan ümmetin gözyaşları kurumadan…

Üsküdar – 27.11.2004