Anlatılması güç, anlaşılması çok zor,
Gel-gitler içerisindeki duygularımın.
Belki de çıkmaz sokaklarla kesişiyor,
Bütün ana caddeleri dağınık kafamın.

Endişe rüzgârları esiyor, etrafta;
Elektrikleniyor, beynimin her köşesi.
Savruluyor, yüreğimin harmanında;
Bulutların karmakarışık mücadelesi.

Bağırmak istiyorum, sesim yettiğince;
Yaka paça olmak istiyorum, yıldızlarla.
Güzel olurdu, kafa tutmak gökyüzüne;
Sahile inip denizi taşlamak, ara sıra.

Kesif öfkeler savuran kasırgaları,
Meskûn kavak yellerine döndürmeli…
Uğursuz haberler tellâlı kargaları,
Güllere minnet bülbüllere çevirmeli…

Attım kendimi dışarıya, vurdum yola;
Kuşlarla selâmlaştım ve dertleştim.
Ağlayacağım, sarmaş dolaş ağaçlarla;
Tebessümle dost kalacağım, eminim.

Ankara – 1999