Karanlık güneşi götürdüğünde
Geceyle konuştum kendi kendime
ޞafağın şebnemi gözüktüğünde
Geceyle konuştum kendi kendime

İçim sızlar, ağladığımda
Bir başka diyara uğradığımda
Ansızın uykudan uyandığımda
Geceyle konuştum kendi kendime

Ah vah edip sızlandığımda
Sevincimde ve de kızgınlığımda
Yeri gelip ben de nazlandığımda
Geceyle konuştum kendi kendime

Hasret çekip, ruhu efkar basınca
Kuşlar yuvadan göçüp uçunca
Hak’kın yoluna birgün adım atınca
Geceyle konuştum kendi kendime

Ecel kapıma dayandığında
Son bir nefesle kıvrandığımda
Can bedenden ayrıldığında
Geceyle konuştum kendi kendime

Giresun – 13.11.1994 05:00