Bugünlerde daraldıkça atıyorum kendimi sokaklara,
Yanlızlığımla yalnız ve caddeler benden yalnız yürüyorum pervasızca,
Ki bilmiyorumda bu yürüyüşler nereye kadar sürer, bu yollar nereye gider,
Kurtulmak istediğim, içimden söküp atmak istediğim aşkları şöyle bir denize savurabilsem,
Belki o zaman sokaklar ve ben yanlızlıktan kurtuluruz,
Bir çok yanlış yaptım hayatta ama hepsinin bir çıkış yolu vardı,
Sadece aşklarımın özrü yada telafisi olmadı,
Belki aşk bir yanlış değildir insanın hayatında ama ölene dek çekeceği acı da olabiliyor bazı,
Ve ben hep böyle tutkulu yaşadım aşklarımı ve o tutkuylada bağlıyım hepsine hala,
Onlar hayatıma giren en güzel olmazlar ya da yanlış insanlardı belki ama ben hiçbirine eski sevgilim diyemiyorum hala,
Hani derler ya büyükler eski her zaman aranandır diye ben de büyüdüm belki bilmiyorum,
Aranılası o kadar çok sey kaybettim ki hayatta hangisini övsem bilmiyorum,
Kaybetmeyi öğreneli çok seneler geçti hayatımdan ki hiçbiride geriye gelmeyecek kati,
Ama kulağı çınlayan her sevgilime ve geçen her yalnız günüme selamlar olsun,
Ağaran her tel saçım, yüzümde eskiyen her bir noktam onlardan eser ben onlarrı ne unutur ne de denize atarım…