İçmek icin HACIMAT olmuş bir gecenin son çığlığını
Dört gözle bekliyorum şafak kızıllığını!
Eydost! sana ayrılığın yurdundan sesleniyorum
Ben şimdi parçalanmış divaneyim hasret diyarında
Anılarımızı sardım hasret yaralarıma oturuyorum
Sen mutlu musun bari kardelen el koynunda?
ޞimdi baykuşlar bekleşiyor gecenin kahkahasıyla camımda
Deli yağmurlar sonrası son gecede son nefesimi öpmek için
Meğer sevene en acı şey yari el koynunda bilmekmiş.

Susuz kalınca gönlümdeki gül
Hicran güftesi dokur dertli bülbül
Mutlu ol kardelen sen hep gül
Ben anılarla avunurum bu yaban elde.

Bu ayrılık yurdunun akşamları mızrak gibi indikçe yüreğime
Yokluğunda bin bulut birden ağlar gözlerimde
Gene görüşmek üzere diye ayrıldığımız o son gün
Dönüp dönüp bir bir daha sarılıp öpüşmelerimiz
Otel odalarındaki korkulu kaçak buluşmalarımız
Birer el bombasi olup patlıyor şimdi beynimde
Hala yüreğimin vuruşlarında inliyor sesin
Kırk yangının közü birden yanıyor içimde
Ah kardelen meğer kader bahtımıza boyun eğmekmiş.

Yadeller su veriyor şimdi güle
Ne bir umut ne de teselli bülbüle
Güle güle kardelen güle güle
Ben anıları sarar avunurum yaralarıma.

Bremen / Almanya – 03.09.2002