geç zaman bir kuytuda bırak benim elimi,
ebedi sükuneti ben orada bulayım
o huzur beldesine sürüyüp bedenimi
anılar gölgesinde hep beraber olayım.

gelirse çocukluğum sislerin arasından
buz tutan yüreğimde bir kıvılcım tutuşur.
bin melek kanatlanır ruhumun beyazından,
şu ihtiyar gönlümde huzur şevkle buluşur…

nasıl geçti bunca yıl, belki orda anlarım…
ne yaptım, nere koştum, nasıl harcadım seni?
beni bırak benimle, belki durmaz ağlarım…
lakin istemem bir kez beni öyle görmeni…

Geç Zaman! bir kuytuda bırak benim elimi.
aşkım ve gözyaşlarım o köşede küllensin.
usulca bırakırken emanet nefesimi,
bu yorulmuş bedenim, haşre kadar dinlensin…