Gamze’ye

yarın akşama kopar fırtına
ne dağ kalır ne de ova
sensizlik gelince yüreğimin kıyısına
başlarım hıçkırarak ağlamaya
ismini bir haykırırım dilim paramparça
öyle bir ağlarım bulutları kıskandırırcasına
söner gökte ay yıldızlar ağlamaya başlar
ne olacak benim halim
ilacım sensin ve zehirim
ömrümde sensin ve ecelim
canımdan öte canım dediğim biricik sevdiğim
seviyorum demeni bekler şu kalbim
sadece gülüşü yeter yüzümü güldürmeye
sözlerin yeter ömrümü bitirmeye
bir damla gözyaşın yeter güneşi söndürmeye
elini tutmak varsa sonunda mesafeler bir hiç
ayaklarım yeter yanına gelmeye
özlemin yeter beni kör etmeye

Afyon