Gönül gücenmiş şimşekler çakar,
Takadi tükenmiş bedeni yıkar,
Gözleri şaşırmış boşluğa bakar,
Boşalma azminde coşuyor firkat.

Kıpkızıl demirle kalbini dağlar,
Ağrıyan başını sımsıkı bağlar,
Meşakkat harında eriyor yağlar,
Boşalma azminde coşuyor firkat.

Mustafa kalemi son gayret tutar,
Kahır dorukta yüzüstü yatar,
Elem dert afet hasmını yıkar,
Zayıf bulduğuna koşuyor firkat.

Afyonkarahisar/Çobanlar – 2007