Ey sevgili..
Son tren de uzaklaştı
Sensizliğin istasyonundan
Buğulu camda donuk yüzün
Aklımda sen / yine bendeki sen
Gidenleri / bir bir hesaplasam.
Bak..! Yine avuçlarımda kaldı nefesim.
ޞimdi tenime / esmer kederim
Sesime sığınaksız bakışlarda / gülüşün düşer
Gözlerimi ardından doğrulup /
Islak raylara yaslasam
Kendini emzirmeyen geceye..
Bir yosma ay düşer
Nerdesin..?

Uzatsam ellerimi
Parmaklarımda / hasretin vagonları paslanacak
Düşsem / uçurumlarımda yalnızlığım
Sussam / kadrolu karanlıklar
Gitsem / yollar bileklerimden
Bileklerimden akacak
Yansam / külüm buzlara savrulup
Kalsam / ölüme kim ağlayacak..?
Artık ellerim çok soğuk
Anlıyor musun..

Birazdan..
Bu sabahçı kahvesi gözlerimden
Belki / bir damar daha yırtılacak
Yüzümde / nice şafaklar kırılacak
Aldırma / mutlu ol gittiğin yerde
Zaten / her giden kendi töreninde
Yırt dönüş biletini / umudun bittiğinde
Kırılası ellerinle
Adını koyamadığın / henüz tanışamadığın
Özlemini tüketme

Boşver..
El ayak çekilince burda
Kendi kurşunuyla vurulur herkes
Uğultun olsun / sessizliğimin çığlığı
Hüznüm de / isyanım da
Kulağının küpesi..
Bana kalsın / topal sevdamın rengi
Bakma! / dönüp de ardına.
Belki azdım belki birazdım
Belki yazdım belki ayazdım
Belki de / mavisíni saklayan bulutlara
Firari duygular kazdım..
Kıyısızlığımın kentlerinden
Hükümsüz bir şiirdi bendeki /
Sana yazdım

Almanya – 22.11.2006