Kaybettiğim düşlerimi
Bir zarara bağlıyorum.
Tumturaklı bir falcının,
Avuçlarımın arasında gördüğü şey
Bir çocuğun kabusu gibiydi.
Tamamlanmamış bir portrenin
Rüyasına beziyordu!

Yakaları kalkık, sigarası ağzında
Yüzüm falcıya gülümsüyor,
Ona inanmadığını söylüyordu.
Falcı kadın inanıp, inanmamaktan değil
Ellerimdeki çizgilerin varlığından bahsediyordu.
Hayat ağacının yamuk, kavisli çizgileri…
Nede işgüzâr bir tavrı vardı
ޞimdiden alacağı beşliğin keyfine varır gibi şendi.

Oysa kimbilir kaçını bedbaht etmişti cümleleri!
Kaçını yalancı bir dünyanın içine hapsetmişti!
Dudaklarım istemdışı,
“Sen yalancısın çingene kadın!” dedi.
Falcı kadın gülümsedi,
“Bu yalanlar insanları mutlu ediyor civanım;
Atasın bir beş liracık…”

İslamabad – Mayıs 2005